ติ่งดงบัง

ว่าด้วยความทรงจำวัยเด็ก

นี่คือผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกของฉันเมื่อ 10 ปีก่อน 5555

ก็ไม่นานนะ

แต่เฮียก็แก่ขึ้นเยอะ อ้วนขึ้นเยอะ หน้าบวม พุงพลุ้ย

จะพูดยังไงดี รักแรกมันยากจะลืมอะเนาะ 5555 ถึงในความจริงเฮียไม่ได้หล่อสุดในโลก แต่ในความทรงจำเฮียก็ยังคงเป็นผช. ที่หล่อที่สุดในโลกสำหรับเราอยู่ดี แม้กระทั่งตอนนี้ที่เราไม่ชอบเกาหลีแล้ว(เข้าขั้นรำคาญ) แถมยังชอบแต่ฝรั่งด้วย เฮียก็ยังติดอยู่ในซอกนึงของหัวใจไม่ไปไหน

คิดถึงสมัยม. ต้นว่ะ สนุกดีนะ ช่วงนั้นดงบังแม่งพีคมาก ชีวิตเราก็มีแต่ดงบังๆทั้งวันทั้งคืน เรียกว่าแก่มาด้วยกัน

แต่ก่อนมโนนะ ว่าเห้ยยยย ชั้นอยากครอบครองเค้า 5555 แต่พอโตขึ้น รู้สึกเฉยๆ ยังอยากเจออยู่ แต่ไม่อยากได้ เเค่อยากนั่งคุย แนะนำตัว ถามสารทุกข์สุกดิบ เหมือนเพื่อนที่เราติดตามผลงานเค้าอยู่ช่วงนึง รู้จักเค้าอยู่ช่วงนึง เคยคิดนะ ว่าถ้ารู้จักกันขึ้นมาจริงๆ เราจะรู้สึกดีกับเค้าแบบนี้อยู่หรือเปล่า

สมัยนู้นถ้าดงบังมาไทยนี่วิ่งตามไม่คิดชีวิต กรี๊ดแทบบ้า แต่ตอนนี้เดินสวนกันคงแค่มองๆยิ้มๆ

แต่ก็ยังคิดถึงนะ เวลาคิดถึงดงบัง อาจจะไม่ได้คิดถึงแต่ดงบัง แต่คิดถึงความทรงจำรวมๆตอนนั้น อันประกอบขึ้นด้วย เพลง เพื่อน(ซิป หยก )  พ่อแม่ บลาบลา 

เป็นช่วงวัยแห่งการเรียนรู้บางอย่าง

การเติบโตนี่น่าประหลาดเนาะว่ามั้ย อีกสองสามเดือนหลังจากนี้ เราอาจจะเปลี่ยนไปเป็นอีกคนก็ได้ 

สิบปีก่อนกับตอนนี้เราต่างกันมาก เพื่อนๆที่เป็นติ่งดงบังด้วยกันกับเราตอนนั้นก็คงโตขึ้นมากเช่นกัน ตอนนั้น 13-14 ตอนนี้ 25 !!  

ส่วนสมาชิกดงบัง 5 คนก็คงโตขึ้นด้วยเช่นกัน ตอนนั้น 19- 20 ตอนนี้ 29-30  กันแล้ว  !!! เห้ยยยย ต่างมากนะ เด็กอายุ 19 กับผู้ใหญ่อายุ 30  

มีโอกาสก็อยากนั่งคุยทำความรู้จักกันจริงๆนะ อยากถามว่า ตอนนู้นนน ในฐานะศิลปินที่ถูกกรี๊ดเค้าเป็นใคร เค้ารู้สึกอะไร คิดอะไร เปรียบเทียบกับเราเองตอนนู้นในฐานะเเฟนคลับ  แล้วทั้งสองฝั่งเติบโตไปในทางไหน เหมือนหรือต่างกันอย่างไร

ใครรู้จักนิชคุณก็ช่วยเเนะนำให้หน่อยนะ เผื่อนิชคุณจะแนะนำให้เรารู้จักกับดงบังได้ ห้าๆๆๆๆๆ