เชียงใหม่ 2015 เบื่อมากกกกกกกกก

เมื่อปลายปี 2015 งานใหญ่ SI camp ก็จบลง แถมงานเลี่ยงปีใหม่ก็จบช่วงใกล้คริสมาสพอดี หลังจากนั้นก็เป็นมหกรรมเคลียร์เงิน

เรารู้สึกเหนื่อยแต่มันผสมกับความสุขในงานมากๆ ได้บทเรียนอันล้ำค่ามากมาย ฟินๆเหนื่อยๆแบบบอกไม่ถูกเหมือนกัน 5555
แต่มีบางอย่างในใจติดอยู่ บางอย่างที่เราอยากลองทำด้วยตัวเองเต็มตัว แต่เราก็ไม่รู้ว่าอะไร เราจึงขอพี่กิฟท์ออกจากการเป็น full time ที่มาดี แต่ยังคงทำโครงการต้านคอร์รัปชั่นกับมาดีอยู่ในลักษณะproject-based

แต่เมื่อมาดีกำลังจะมีความเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอะไรมากมาย โครงการต้านคอร์รัปชั่นก็ไม่แน่ว่าจะเริ่มเมื่อไร พี่กิฟท์พี่เก่งก็เป็นห่วงว่าน้องจะทำยังไงกับชีวิต มันจะมีเงินที่ไหนกินข้าว มันจะจัดการตัวเอง หรือวางแผนการยังไง

ที่ชอบคือ พอเล่าแผน(ระยะสั้นและคร่าวๆ)ให้ฟังแล้วพี่เชื่อใจ และถ้าล้มก็พร้อมคอยช่วย แล้วเราก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
พี่กิฟท์ พี่เก่ง พี่เก๋ พี่เป๊ก เจ้กิฟท์ คือกำลังใจสำคัญทั้งเรื่องนี้และเรื่องอื่นๆ
พอหยุดปีใหม่ ลี่ก็ขึ้นเชียงใหม่ไปเที่ยวเพื่อพักผ่อน พักผ่อนจริงๆ ไม่ทำอะไรเลย นอน อ่านหนังสือ ออกเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนฝรั่ง 

เเต่ไม่รู้สึกหายเหนื่อยแฮะ ... รู้สึกเหนื่อยกว่าเดิมอีก สับสนด้วย  depressมาก เลยกลับบ้านที่โคราช

กลับบ้านตั้งแต่ 31 ธันวา อยู่จนวันที่ 6 มกรา ไม่ทำอะไรเลย นอน เล่น กิน อ้อ! มีทำงานประมาณ 30 นาที กระนั้นก็ไม่หายเหนื่อย แถมยังซึมเศร้า เหงา อ้วน หดหู่ ดูถูกตัวเอง วิตกจริต นอนไม่หลับไปอีก

เลยตัดสินใจกลับ กทม. ก่อนกำหนด

กลับมาก็รู้ว่าต้องโดนตามงาน นัดประชุม คิดโปรเจคใหม่ ประชุมโปรเจค จัดการชีวิตส่วนตัว วางแผนเรียนเยอะเเยะไปหมด !!!

กลัว ... กลัวเหนื่อย ... กลัวตัวเองยอมแพ้...กลัวพังทุกอย่าง

แต่เห้ย มึงไม่ลองตอนนี้มึงจะลองตอนไหน มึงไม่ลองใครจะลอง อยากทำอะไรทำ เดี๋ยวตายแล้วไม่ได้ลองนะมึง

คิดได้เช่นนั้นก็ตีสี่ครึ่งเข้าไปแล้ว หลังจากขยุกขยิกอยู่บนเตียงทั้งคืน แถมกินขนมบนเตียง คุยกับกิ๊กแล้วก็หลับไป(ไม่รู้รบกวนรูมเมทหรือเปล่า ขอโทษด้วย)

เช้าตื่นไปประชุมกับพี่ประวิทย์ พี่เก๋  พี่กุ้ง แล้วก็มามาดี

ความรู้สึกตอนกลับมามาดีนะแก ดีงามมาก เหมือนได้กลับบ้าน รู้สึกดีกว่าอยู่เชียงใหม่ทุกวันรวมกัน
แล้วก็รอรถตู้มารับไปงานที่โคราช >> SUT start up Camp